بررسی علل پنومونی ناشی از ونتیلاتور در ای سی یو کودکان

زمینه: عفونت های بیمارستانی یکی از علل عمده مرگ ومیر بیماران بستری می باشند که نه تنها موجب افزایش مرگ ومیر می شوند بلکه طول مدت بستری بیماران را افزایش می دهند و موجب تحمیل هزینه های زیادی به سیستم بهداشتی و درمانی می شوند. پنومونی ناشی از ونتیلاتور (vap) و پنومونی های بیمارستانی از مشکلات شایع بیمارانی است که تهویه مکانیکی می شوند و میزان بروز آن بسته به شدت بیماری و معیارهای تشخیصی، 9 تا 70 درصد گزارش شده است و میزان مرگ و میر آن 20 تا 25 درصد می باشد. با توجه به اهمیت این بیماری و نداشتن هیچ نوع از اطلاعات قبلی میکروب شناسی و با عنایت به اینکه پنومونی ناشی از ونتیلاتور (vap) شایع ترین عفونت بیمارستانی می باشد بر آن شدیم تا نوع میکروارگانیسم های دخیل در ایجاد این عفونت را در بیمارستان علی اصغر کودکان تهران تعیین کنیم. مواد و روش ها: کودکان 1 ماهه تا 15 ساله نیازمند دریافت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان کودکان علی اصغر، از اول فروردین 1388 تا آخر اسفند 1389 وارد مطالعه شدند. پرسشنامه بر اساس پرونده بالینی بیمار و توسط پزشک یا پرستار حاضر بر بالین بیمار پر شد. ترشحات ریوی بیماران، به صورت دابل لومن (دو لوله ای) جهت رنگ آمیزی گرم و کشت ارسال گردید. در طی بستری ریسک فاکتورهای احتمالی نیز مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در کل 63 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان که نیازمند ونتیلاتور بودند، 36 نفر پسر و 27 نفر دختر با میانگین سن 84/37±32/22 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. از کل 63 بیمار، 26 نفر دچار عارضه ی vap گردیدند. بین دو گروه دارا و فاقد vap از نظر جنس و همچنین وجود بیماری های زمینه ای اختلاف معنی دار وجود نداشت، همچنین از نظر وجود لوله نازوگاستریک، لوله گذاری مجدد و بالا بردن 30 درجه سر، انجام فیزیوتراپی قفسه سینه، استفاده از داروی ضد اسید معده و نوع آن ها و همچنین استفاده از داروی تضعیف کننده ایمنی نیز اختلافی مشاهده نشد (05/0<p). بیشترین میکروارگانیزم های جدا شده از بیماران پسودوموناس، استاف اورئوس و انتروباکتر می باشد که البته میزان جداسازی در بیماران دارای پنومونی با گروه فاقد پنومونی در مورد پسودوموناس و استاف اورئوس تفاوت واضحی نشان نداد. نتیجه گیری: یافته های مطالعه ی حاضر نشان می دهد که ریسک فاکتورهای مورد بررسی نقشی در ایجاد پنومونی ناشی از ونتبلاتور نداشته و بیشتر مربوط به فاکتورهای خود بیمار می باشد. لذا به نظر می رسد تدوین یک استراتژی پیشگیرانه جهت جلوگیری از عفونت های وابسته به ونتیلاتور برای کاهش مرگ و ناتوانی ضروری باشد.